zbyt warszawski dla Szczecina

Maria Curie-Skłodowska zaczynała każde swoje publiczne wystąpienie od słów: „urodziłam się w Warszawie”. Ja urodziłem się w Szczecinie. Tam mieszkałem przez dokładnie 19,5 roku bez 2 dni. Gdziekolwiek w życiu mieszkać jeszcze będę i cokolwiek w moim życiu się jeszcze wydarzy, to właśnie Szczecin będzie moim miastem. To skąd jesteśmy i co/kogo reprezentujemy zawsze będzie z nami. Nawet na fejsbuku obok miasta zamieszkania, widnieje miasto pochodzenia. To miejsce zaznacza się w dokumentach, umowach, tam jeździ się w odwiedziny do rodziny. Szczecin mnie wychował, bo całe moje szczeniackie życie siedziałem i spędzałem w Szczecinie. Rzadko zdarzało mi się wyjeżdżać, ale za to odwiedziłem chyba każdy zakątek grodu Gryfa, bo spacery były dla mnie i mojej przyjaciółki z dzieciństwa bardzo ważnym i codziennym zajęciem. 12 lat edukacji odbyłem w jednej szkole, w jednym budynku i z tymi samymi nauczycielami. Nigdy nie zapomnę mieszkania w Śródmieściu, Parku Kasprowicza, Wałów Chrobrego, pięknych skrzyżowań na planie gwiazdy w centrum. Ale wszystko się skończyło, gdy skończyła się szkoła.

25 września 2006 roku przeprowadziłem się do Warszawy. Ta zamiana/zmiana przyszła mi raczej łatwo. Bo chyba generalnie łatwiej jest się przenosić z mniejszego miasta do większego. Nudzić się trudno, możliwości jest więcej, wszystko jest nowe, a do tego człowiek jadąc na studia uwalnia się spod pieczy rodziców. Szybko polubiłem i lubię do dzisiaj miasto stołeczne. Od zawsze związany jestem z ochockimi Szczęśliwicami (które nie są daleko od centrum) i naprawdę uważam, że miałem dużo szczęścia z mieszkaniem i brakiem perypetii mieszkaniowo-lokatorowych przez czas studiów. Powrotu na stałe do Szczecina sobie trochę nie wyobrażam. W rozmowach telefonicznych z babcią temat ten regularnie powraca, ale to byłoby smutne i kiepskie. Skoro w Warszawie nie mogę znaleźć pracy, to w Szczecinie najpewniej nie znajdę jej jeszcze bardziej. Całe moje życie towarzyskie też jest ściśle związane ze stolicą. Babcia stwierdziła, że „wrosłem w Warszawę”. Tylko że Warszawa ma takich jak ja w dupie.

Zawsze uważałem się za lokalnego patriotę, a moi znajomi musieli wysłuchiwać (i zapamiętywać!) różne ciekawostki z geografii, historii, architektury stolicy Pomorza Zachodniego. Mimo że większość w niej nigdy nie była, bo z perspektywy warszawskiej to koniec świata przecież. 

I ważna rzecz. Szczecin nie jest i nigdy nie był nad Morzem Bałtyckim (może kiedyś będzie w wyniku erozji lądu i rozszerzania się aglomeracji?). Słyszałem tysiące razy, że jestem znad morza, a w mieście mamy plaże morskie. Na wybrzeże jedzie się najszybciej około godziny!